Ölümün getirdikleri de
bu dünyadan götürdükleri de o tahtanın altında.
O tahtayı da örttüğümüz de bir parça toprakla;
altında kalan: sararmış, buruşmuş bir beden,
aşkla öpülmüş, okşanmış bir ten
ve bir zamanlar sarıp sarmaladığında,
içindekine kendini cennette hissettiren o güçsüz kollar…
Bütün bunlarla yaşananlar, yaşayanlar ve hatıralar
unutulmaya yüz tutar zamanla.
Bir parça tahta ve bir avuç toprak ne yaman gelir geride kalanlara…
2007, Diyarbakır