Yıkılır gider umutlar, ardında hep derin acılar saklar.
Orada karanlıkta bir yerlerde, parmaklar hep söz almak için kalkar.
Anasının dilinden başka bir şey bilmeyen çocuklarım;
Hiç olmayan sıraların arasından,
hiç gelmemiş öğretmenlere ne umutlar bağlar…