Kırdık biz bizi
kurumuş birer dal gibi...
Girerek hayatlarımıza
kirlettik kendimizi...
Zannettik ki AŞK bu!
Şimdi hatırlarken o günleri,
bin parça kopuyor içimden...
Üzgünüm, niye sevdik ki birbirimizi?
Savaşmış hâlbuki!
Ne kadar çok seversen karşındakini;
o kadar çok yaralarmışsın geleceğini…
Ve ne kadar çok sevildiysen;
o kadar çok özlermişsin geçmişini…
Kazanan AŞK değildi ya!
Elbette yaraladı ikimizi!
Başka eller değdi tenimize,
başka tenlerde aradık teselliyi…
Yaralar sarıldı bir vakit,
unuttuk sandık her şeyi…
05 Mayıs 2009, Refahiye
Cevapla